Serie: Invloed van Buitenaf
Voor deze serie zoek ik bands op die zich laten inspireren door een bepaalde omgeving. Ik maak foto's in deze omgeving en interview. Serie wordt gepubliceerd bij The Daily Indie.
Sommige bands ademen de sfeer van een landschap of stad waarin de liedjes ontstaan. Hoe sijpelt inspiratie van buitenaf door in de muziek? In deze serie onderzoeken we de invloed van de omgeving op het creatieproces van artiesten.
Seewolf
De psychedelische indierock van Seewolf is verweven met de leegte van noordelijk Friesland, vlakbij de Waddenzee. Weinig gehaaste gitaarriffjes te bekennen, de koele zeewind blaast door de liedjes heen, de vergezichten met indrukwekkende wolkenluchten klinken door in de ruimte van muziek.
Lola's Dice
Lola’s Dice maakt tropical funk met psychedelische accenten. Je stemming verbetert op slag zodra de eerste gitaarriffjes en verleidelijke ritmes klinken. Aanstekelijke energie omarmt je als kleurrijke glitterconfetti. Gitarist Pedro Navarro vergelijkt hun tropische geluid met een ananas of avocado: “Maar als je de avocado opent dan zit daar een discobal in plaats van de pit.”
Mevrouw Tamara
Als je Mevrouw Tamara op het podium ziet, dan is ze kwetsbaar en onverwoestbaar tegelijk. Zelf omschrijft Tamara van Esch haar muziek als warm en eerlijk. Muziek die past bij zowel de natuur als bij de stad. Deze ogenschijnlijke tegenstellingen komen steeds naar voren en zorgen er juist voor dat alles in balans is.
Helge
Het grillige en mystieke landschap van IJsland is voor de ene persoon afschrikwekkend, terwijl anderen volledig geobsedeerd raken door het solitaire eiland. Helge Slikker hoort bij die laatste groep. “Ik wandel rond waar ik ben, probeer te absorberen en mijn gedachtes en emoties een plek te geven, dan ga ik weer naar binnen, pak ik mijn gitaar en maak ik kleine notities. Langzamerhand wordt het een samenwerking tussen mijn eigen herinneringen en het land zelf.”
Jaipur Junction
Indie en India, het is geen vanzelfsprekende combinatie. Jaipur Junction doet het. Wijkt af van de welomlijnde structuur. Grenzeloos. Interessant, of misschien schrikt deze culturele crossover sommigen wel af. De band krijgt weleens het label ‘wereldmuziek’, daar willen ze graag vanaf en met alle ideeën gaat het geluid steeds meer richting indie.
Sophie Straat
Sophie Straat blaast het levenslied nieuw leven in en bezingt Amsterdam en gentrificatie op een kritische wijze. Haar liedjes zijn pijnlijk herkenbaar. “Daarom heet het album ook ‘T is niet mijn schuld. Omdat ik ook deel ben van het proces. Het ironische probleem is dat iedereen zegt: het is niet mijn schuld. Het is niet mijn schuld dat de bakker sluit. Nee, natuurlijk is het niet jouw schuld, maar wel een beetje.” De boodschap is duidelijk. De volgende keer toch maar een doodgewoon kopje koffie in plaats van dat cold pressed sapje met gember en kurkuma.
